nelester:
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά. Κι άμα κλαις μου αρέσεις, απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
nelester:
Κάτι έχει μείνει,θυμίζουμε ακόμα παιδιά ότι αγνό καταφέραμε σώσαμε ότι αφήσαμε πίσω προδώσαμε τώρα πάμε μπροστά
nelester:
Όταν τις νύχτες τριγυρνώ στη μοναξιά μου, ψάχνω μεσ’ σε χιλιάδες πρόσωπα να βρω εκείνο το τρεμούλιασμα στην άκρη του ματιού σου.
nelester:
κάτω απ’ τις εκκλησιές και πάνω απ’ τους ναούς κάθε λαού υπάρχει η τέχνη και η επιστήμη του νου και οι ιδέες που ξεπλένουν την βρωμιά του κενού
nelester:
Κάνε μια ευχή μπας και πιστέψεις, το τίμημα βαρύ για ό,τι επιλέξεις· μεγαλωμένοι δίχως μάγκα ανέσεις, μεγαλώνεις να δουλέψεις, σε έναν κόσμο να χωρέσεις,σε έναν κόσμο να αρέσεις,σε έναν κόσμο που σκοτώνει όλες σου τις εξαιρέσεις...
