Lucia Cossu:
"m’ispinghet a cantare e cant’ancora."
Lucia Cossu:
S’ispiritu che nae in altu mare viaggiat e mi sento onnipotente in custu meu vanu chistionu.
Lucia Cossu:
Canto s’eternu e lestru variare de su tempus, memorias de zente connotta e iscumparta senza sonu.
Lucia Cossu:
In sos seros d’ierru, cand’est s’ora mal’a passare e tropp’iscolorida chei sos montes in giru est custa vida e paret chi non torret s’aurora
Lucia Cossu:
A su mundu, serena e lughidora s’anima mia, rundine perdida in s’ierru frittu, vigile e ischida, m’ispinghet a cantare e cant’ancora.