Gianna Fou.:
Διώξε με τα χέρια το σκοτάδι, κάνε πάλι αυτό το κόλπο με το φως, βάλε στον αέρα ένα σημάδι, δείξε μου πού αρχίζει ο ουρανός...
Gianna Fou.:
Γιατί γυρίσαμε όλοι την Αθήνα, ποιός μας το είπε να το κάνουμε αυτό;
Gianna Fou.:
Θέλω να 'μαι μόνη όταν φεύγω, δίπλα μου δεν θέλω ούτε ψυχή, λόγια να μην πω που δεν πιστεύω, δάκρυα να μην πιω πικρή βροχή...
Gianna Fou.:
Your pride has built a wall, so strong that I can't get through, is there really no chance to start once again? I am loving you..
Gianna Fou.:
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και τα σεντόνια των πολλών, μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν. Γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό...
Gianna Fou.:
When I came up from out of the meat-locker, the city was gone, the sky's full of lights, the snow provides a silent cover...In moonland, under the stars
Gianna Fou.:
Γιατί είμαι ένα νησί μέσα στη πόλη, κανείς δεν με γνωρίζει κι ας με ξέρουν όλοι...
Gianna Fou.:
Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε και τα βουνά με κυκλώνουν...
Gianna Fou.:
Τρέξε να ψηλαφήσεις, την πλάση ακριβέ μου, το χέρι της απλώνει να κρατηθείς...
Gianna Fou.:
Τα τρένα που 'φύγαν αγάπες μου πήρανε... Αγάπες που κλαίνε ποια μοίρα της μοίρανε; Δωσ' μου χέρι να πιαστώ, να πιαστώ να κρατηθώ, ένα γέλιο μια ματιά και ανασταίνεται η καρδιά...
Gianna Fou.:
Εσύ με ξέρεις πιο πολύ απ'όλους στη ζωή μου, τα μαγικά ταξίδια μου τα έκανες και συ, κι όταν η νύχτα με έστελνε στα στέκια της ερήμου για σένα ήταν πάντα απλό να ψάξεις να με βρεις...
Gianna Fou.:
I 'd rather be a forest than a street, yes I would if I could...
Gianna Fou.:
Σαν γεμίσει το φεγγάρι και ασημένιο ρίξει πάγο, με τον πυρετό στο αίμα, φεύγω για το Σαντιάγο...Εκει που 'χουν τα κορίτσια το κορμί από μαστίχα, και από το βαρύ αψέντι, όλοι πνίγονται στον βήχα...
Gianna Fou.:
Δεν βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό, δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα...
Gianna Fou.:
Ξανάρθαν τα σύννεφα, μεγάλα σαν κύματα, τα βράδια που κλάψαμε, τις μνήμες που χάσαμε...
Gianna Fou.:
Σ' είδα να φτάνεις στο νησί ψάχνοντας την ανεμελιά σου, να σκάει ο άνεμος επάνω στα μαλλιά σου...
Gianna Fou.:
Κι όταν μου φύγεις πως θα αντέξω, να ξαναπάω να ξαναπαίξω παιχνίδια ασπρόμαυρα, χωρίς εσένα πως θα ζήσω, τώρα που μου άνοιξες το γκρίζο να δω τα χρώματα...
Gianna Fou.:
Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού, στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού, είχε βασιλέψει και με φίλαγες, κοίταζες τα τρένα και δεν μίλαγες...
Gianna Fou.:
Keep the river on your right and the highway at your shoulder and the front line in your sights, pioneer...
Gianna Fou.:
When you 're strange faces come out of the rain, when you 're strange no one remembers your name...
Gianna Fou.:
Man looks up on a yellow sky and the rain turns to rust in his eye. Rumours of his health are lies, Old England is dying...His clothes are a dirty shade of blue and his ancient shoes worn through. He steals from me and he lies to you, Old England is dying
Gianna Fou.:
Old friends, winter companions, the old men, lost in their overcoats, waiting for the sunset...The sounds of the city sifting through trees, settle like dust on the shoulders of the old friends...
Gianna Fou.:
Εσύ γεννάς τη θάλασσα και χτίζεις το καράβι, είσαι το εδώ και το αλλού, είσαι η γιορτή του γυρισμού, το δάκρυ του αποχωρισμού...Και το ταξίδι σου είσαι εσύ.Είσαι το κύμα, το νησί, είσαι ο αέρας το πανί, και τ άσπρο μου μαντήλι.
Gianna Fou.:
Έλα στ’ όνειρό μου και περπάτησε κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη, κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές, θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε, θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές...
Gianna Fou.:
Βάλε ακόμα ένα διπλό από το τελευταίο, έφυγε, δεν την κράτησα και φταίει όσο φταίω. Δεν είναι η απουσία της μονάχα που πληγώνει, είναι και η πίκρα που πονά για ό,τι τελειώνει...
Gianna Fou.:
Θέλω απλά να είσαι εδώ, όταν γυρνάω απ' τη δουλειά και είμαι χάλια, θέλω απλά να είσαι εδώ να μου μιλάς για διακοπές και ακρογιάλια...
Gianna Fou.:
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσες και έλεγες, στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου, τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του...
Gianna Fou.:
Yes, and how many years can some people exist, before they're allowed to be free? Yes, and how many times can a man turn his head, and pretend that he just doesn't see?
Gianna Fou.:
Στενά η ζωή σ’ ακολουθά,το σήμερα ήταν χθες, δε σ’ αφορά ούτε θα βρεις ποτέ σου διαφορά στην όμορφή μας πόλη τα χαράματα...
Gianna Fou.:
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώνα τά ’βρω. Και καλύτερα ίσως να μην τα βρω.Ίως το φως θα ’ναι μια νέα τυραννία.Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.
