Breixo Pazos:
... na espera de ensamblárense para deitarse no mar infindo e así vé-la vida pasar...
Breixo Pazos:
...el mar es inmutable...
Breixo Pazos:
Cuando los caminos se cruzan en el ocaso...
Breixo Pazos:
... navegando cara a praia das areas douradas coas redes repletas de nostalxia e esquecimento...
Breixo Pazos:
... Per me che sono nullità Nell'immensità ...
Breixo Pazos:
Un sendero de baldosas amarillas que lleva al infinito de la esperanza perdida
Breixo Pazos:
Cando o armazón de ferros atrapa no seu seo a inmensidade infinda nunha sorte de pracer eterno...
Breixo Pazos:
Cando o armazón de ferros atrapa no seu seo a inmensidade infinda nunha sorte de pracer eterno...
Breixo Pazos:
Cando o armazón de ferros atrapa no seu seo a inmensidade infinda nunha sorte de pracer eterno...
Breixo Pazos:
Cando o armazón de ferros atrapa no seu seo a inmensidade infinda nunha sorte de pracer eterno...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Una botella al mar... con melancolía en las velas ...
Breixo Pazos:
Hojas y polvo arrastrados por el viento. Nace el olvido ...
Breixo Pazos:
Hojas y polvo arrastrados por el viento. Nace el olvido ...
Breixo Pazos:
Immaculate Fools
Breixo Pazos:
Al fin del camino ... la nada ...
Breixo Pazos:
...esperando cartas dende a outra orilla ...
Breixo Pazos:
Mecidas polas ondas de prata que arrolan o teu baixel, esmorecen, esquecidas polo mundo, as lembranzas que esperan ser sepultadas na máis profunda tumba do mar máis profundo...
Breixo Pazos:
... un puente entre dos mundos ...
Breixo Pazos:
... un puente entre dos mundos ...
Breixo Pazos:
... un puñal atraviesa el crepúsculo abriendo las heridas que se creìan cerradas, pero que se demuestran imposibles de cerrar ...
Breixo Pazos:
... un puñal atraviesa el crepúsculo abriendo las heridas que se creìan cerradas, pero que se demuestran imposibles de cerrar ...
Breixo Pazos:
Inmensidad...soledad .... paz...el mar, siempre el mar, como demiurgo que calma los vaivenes de la memoria ...
Breixo Pazos:
Inmensidad...soledad .... paz...el mar, siempre el mar, como demiurgo que calma los vaivenes de la memoria ...
Breixo Pazos:
Inmensidad...soledad .... paz...el mar, siempre el mar, como demiurgo que calma los vaivenes de la memoria ...
